Διδασκαλίες Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Τὴν χρυσήλατον σάλπιγγα, τὸ θεόπνευστον ὄργανον, τῶν δογμάτων πέλαγος ἀνεξάντλητον, τῆς Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα, τὸν νοῦν τὸν οὐράνιον, τῆς σοφίας τὸν βυθόν, τὸν κρατῆρα τὸν πάγχρυσον, τὸν προχέοντα, ποταμοὺς διδαγμάτων μελιρρύτων, καὶ ἀρδεύοντα τὴν κτίσιν, μελῳδικῶς ἀνυμνήσωμεν.

*Όταν διαφθαρούν οι άρχοντες, οι σύμβουλοι, οι δικαστές, οι ιερείς, τίποτε πλέον δεν υπάρχει, που θα μπορέσει να εμποδίσει τον λαόν να καταστραφεί.

*Τα πουλιά έχουν φτερά για να αποφεύγουν τις παγίδες και οι άνθρωποι το λογικό για να αποφεύγουν τα αμαρτήματα.

Σελίδες απο τον Ευεργετινό

https://agioritikoslogos.blogspot.com/

-Γέροντα μας απειλούν αλλά δεν τολμούν οι τούρκοι, τι περιμένουν; “Να σπάσουν τα μούτρα τους”

Φώτο από http://www.sigmalive.com/news

Το ιστορικό στρατήγημα του τούρκου είναι να σε βρει κάτω ετοιμοθάνατο για να σε μακελέψει. Σε άλλη περίπτωση δεν σου επιτίθενται. Πρόσφατα δείγματα από την Βόρεια Συρία και την ματωμένη γη της Κύπρου που τόλμησαν αυτά που τόλμησαν λόγω της ανατροπής του Προέδρου Μακαρίου και της πολιτειακής ανωμαλίας στην Ελλάδα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μετά το τουρκικό πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016 ο τούρκος καραδοκεί. Έσκασε που πήγαν να του διαλύσουν την χώρα,  διότι οι ισχυροί φίλοι του (οι γνωστοί κύκλοι με τους οποίους συναλλάσσεται στο προσφυγικό) του είχαν υποσχεθεί διάλυση της μνημονιακής Ελλάδος πάση θυσία.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: “Η φροντίδα της ψυχής μας”

Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους.

Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος , όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν, λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία , τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;

Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχη πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα.

"Κι έφαγαν και έκλαιαν..."

«Μου εδιηγείτο ο παππούς» λέει κάποτε σε μία ομιλία του ο μακάριος Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός [φώτο], αναφερόμενος σε μία διήγηση του πολυαγαπημένου Γέροντα του, Ιωσήφ του Ησυχαστού, «που πήγαινε στα Καυσοκαλύβια να μάθει εργόχειρο κι είχε εκεί κάτι γεροντάκια που δεν ήξεραν καν το λάδι, ότι, δηλαδή, γίνεται κατάλυσις ελαίου!». «Ήταν ασκητές» μεταφέρει τη διηγήση ο Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, «και σιγά σιγά τους έπεισαν κάθε Σαββατοκύριακο να βάζουν από μία κουταλιά λάδι, διότι τα φαγητά ήταν τέσσερα: φακές, ρεβίθια, φασόλια και κουκιά. Αυτά ήταν, δεν ήταν τίποτε άλλο. Και κάθε εβδομάδα είχαν ένα είδος από αυτό το φαγητό και το Σαββατοκύριακο έβαζαν και μία κουταλιά λάδι».

Ένα παιδί γράφει γράμμα στον Θεό

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ο άγιος Νεκτάριος, όταν ήταν μικρό παιδί, ήταν πολύ φτωχός. Γεννήθηκε στη Συληβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Γονείς του ήταν ο Δήμος και η Βασιλική (Μπαλού) Κεφαλά. Ήταν το πέμπτο παιδί από έξι αδέλφια. Το όνομά του ήταν Αναστάσιος (Νεκτάριος ονομάστηκε όταν έγινε διάκονος). Η οικογένειά του ήταν πάμφτωχη, δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Έτσι σε ηλικία 14 ετών ο Αναστάσιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη, για να δουλέψει και να πάει στο Γυμνάσιο.

Όταν ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ θα πάρει στο κυνηγητό τους σημερινούς τοκογλύφους πάνω σε μια καμήλα.

1η δημοσίευση 10-11-2017

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πριν χρόνια είχα ένα καλό φίλο πολιτικό που μάλιστα είχε πάρει ιδιαίτερες ευλογίες από τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ για τον επίπονο αγώνα που έκανε κατά της πλαστογράφησης του ονόματος της Ελληνικής Μακεδονίας μας από τους Σκοπιανούς.

Και πώς να μην τον αγαπάει ο ΑΓΙΟΣ όταν ο πολιτικός αυτός με πάτερα Μακεδονομάχο- δάσκαλο πολέμησε για την Πατρίδα του ως έφεδρος αξιωματικός στις τάξεις του Ιερού Λόχου στις επικές μάχες του Ελ Αλαμέιν (Αίγυπτο)  και του Ρίμινι (Ιταλία).

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

(Πιστόν αντίγραφον από το βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου).

Ο Όσιος Νείλος έζησε τον 16ο αιώνα. Κατήγετο από ένα χωρίον της Τριπόλεως της Πελοποννήσου. Ασκήτευσεν εις το Άγιον Όρος και εκοιμήθη την 12ην Νοεμβρίου του έτους 1651. Εκ του τάφου του Οσίου ανέβλυσεν ευωδέστατον μύρον δι' αυτό και ονομάζεται μυροβλήτης.
«Κατά το 1900 έτος βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος (5.508 χρόνια απο Αδάμ + 2000 μ.Χ. = 7.508 χρόνια) άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάσει ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτιστεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθη σφόδρα η ασέβεια και η ανομία' τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος μετασχηματίζονται αι μορφαί των ανθρώπων και δέν γνωρίζωνται οι άνδρες από τάς γυναίκας διά της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής' οι τότε άνθρωποι θά αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του αντιχρίστου.

Δέν θα υπάρχει σεβασμός εις τούς γονεις και τους γεροντότερους, η αγάπη θα εκλείψει, οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μή γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.

Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων (12 Νοεμβρίου)

«Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» λέει ο Κύριος στην «επί του Όρους» ομιλία.

Και τα λόγια του αυτά βρίσκουν πλήρη την εφαρμογή τους στο υπεράξιο τέκνο της Κύπρου μας, τον άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, τον Αρχιεπίσκοπο της μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας.

Φυσικά η φιλανθρωπία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των αγίων. Γιατί, η αρετή αυτή, η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους είναι κι η πιο τρανή πιστοποίηση της αγάπης μας προς τον μεγάλο μας Πατέρα, τον Θεό, όπως ξεκάθαρα τονίζει κι ο ιερός ευαγγελιστής.

Θαῦμα Ἁγίου Ἀρσενίου Καππαδόκη: Ἀμέσως «ξεκοκάλωσε»

Ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγιορείτης

Πάρα πολλοί ερχόντουσαν και του διηγούντο κάποιο θαύμα κι εκείνος με την σειρά του τους διηγείτο κάποιο άλλο. Θα αναφέρω εδώ μια διήγηση, μικρό δείγμα των αποτελεσμάτων που είχε το βιβλίο αυτό, το οποίο έγραψε ο Γέροντας:

Στο κελί του Αγίου Ε…. μονάζει ο μοναχός πατήρ Σ…., ο οποίος αγαπούσε ιδιαίτερα τον Γέροντα, όπως κι ο εκείνος τον αγαπούσε. Ως νέος και αρχάριος μοναχός που ήταν, του έδειχνε ο Γέροντας πατρική στοργή και του είχε δώσει κι ένα μικρό τεμάχιο άγιο λείψανο του ΑγίουΑρσενίου, το οποίο είχε τοποθετήσει μέσα στον επιστήθιο σταυρό του.

Μια μέρα τον επισκέφθηκε ένας κοσμικός φίλος του, τον οποίο και φιλοξένησε εκεί. Το βράδυ ο φίλος του από επήρεια του πονηρού άρχισε να φοβάται πολύ, χωρίς κανένα λόγο· τον έπιασε ταραχή, έτρεμε το σώμα του ολόκληρο.

Η προσευχή (Όσιος Νείλος ο ασκητής)

Γνωρίζουμε, άραγε, οι σημερινοί Χριστιανοί, τι είναι η αληθινή προσευχή, ποια τα χαρακτηριστικά της και ποιοι οι καρποί της;

Οι ‘Άγιοι της Εκκλησίας μας, που υπήρξαν οι κατεξοχήν προσευχόμενοι άνθρωποι, μας έχουν παραδώσει την ιερή τους εμπειρία με τρόπο εκφραστικό και κατηγορηματικό. Η προσευχή, μας λένε, είναι ανύψωση του νου στον Θεό και συνομιλία μαζί Του. Η προσευχή είναι ένωση τού ανθρώπου με τον Θεό· έργο των αγγέλων κλειδί τού Παραδείσου· φωτισμός της ψυχής· συγχώρηση των αμαρτημάτων μητέρα των αρετών. Η προσευχή είναι όπλο ακαταμάχητο· θησαυρός αδαπάνητος· γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς· τείχος που προστατεύει από τις θλίψεις. Η προσευχή είναι καθρέφτης της πνευματικής ζωής τού ανθρώπου και εργασία που ποτέ δεν τελειώνει.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΗΝΑΣ

Πρόλογος

Στην ιστορία της Εκκλησίας, αγαπητέ αναγνώστα, έχουν λάμψει εξαιρετικές μορφές Αγίων και Μαρτύρων που την ελάμπρυναν με τα κατορθώματά τους τα υπεράνθρωπα. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, παιδιά και άνδρες και γέροι κατάλευκοι, διαφόρου μορφώσεως και κοινωνικής τάξεως, επαγγέλματος και καταγωγής, από τον ίδιο πόθο και τα ίδια ιδανικά κινούμενοι, έδωσαν τη ζωή τους για την αγάπη του Χριστού. Μεταξύ όλων αυτών των πολυαρίθμων ταγμάτων των Μαρτύρων, είναι και η τάξις των στρατιωτικών. Μεγάλες μορφές όπως οι μεγαλομάρτυρες Δημήτριος, Γεώργιος, Ευστάθιος, Μερκούριος, Μηνάς κ.ά. κατέδειξαν ότι δεν έχει καμμιά σημασία η εργασία και η απασχόλησι η καθημερινή για την αγιότητα και την Χριστιανική ζωή γενικώτερα.